خلاصه تاریخ باشگاه منچستریونایتد - قسمت پنجم

تاریخ باشگاه منچستریونایتد

قسمت پنجم

تاریخ منچستریونایتد سالهای 1945 تا 1957

هفته های قبل:

• هفتۀ اول: بررسی تاریخ یونایتد (نیوتن هیث) در سالهای 1878 تا 1899
  - هفتۀ اول - کلیک کنید -
• هفتۀ دوم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1900 تا 1909
  - هفتۀ دوم - کلیک کنید -
• هفتۀ سوم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1910 تا 1919
  - هفتۀ سوم - کلیک کنید -
• هفتۀ چهارم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1920 تا 1945
  - هفتۀ چهارم - کلیک کنید -

مقالۀ هفتگی اختصاصی از نویسندۀ بلیچر ریپورت - Kyle Diller

 

 

پس از جنگ در سال 1945، منچستر یونایتد هم مانند باقی جهان فوتبال، کار خود را از سر گرفت و باشگاه با سرمربی ای دوباره به فوتبال خود را معرفی کرد که به یکی از بزرگترینهای تاریخ تبدیل شد.

مت بازبی پس از اینکه در فبریۀ 1945 قبول کرد به باشگاه بپیورندد، در اول اوکتبر سال 1945 سکان هدایت باشگاه را بر عهده گرفت. بازبی که پیش از جنگ برای تیمهای من سیتی و لیورپول بازی میکرد، اختیارت تام در مورد تمامی امور باشگاه بهش داده شد که برای سرمربی های آن دوره امری عادی نبود.

این اختیارات تام بازبی را از دیگر مربی های تیمها جدا ساخت و به او اجازه داد که بدون دخالت هیئت مدیره که آن روزها امری عادی محسوب می شد، تیمی را که خودش فکر می کرد مناسب است از نو بسازد.

او که اجازه پیدا کرده بود کادرش را خودش انتخاب کند، در اولین اقدام به عنوان سرمربی، جیمی مورفی Jimmy Murphy را به عنوان تمرین دهنده تیم پایه انتخاب کرد. زوج بازبی و مورفی به زودی به زوجی تبدیل شدند که موجب رشد و شکوفایی یونایتد در دوران پس از جنگ شد. مورفی به زوجی جداناپذیر از یونایتد تبدیل شد، و تأثیری که بر بازیکنان داشت فوق العاده بود. اگر نگوییم هیچ وقت، ولی به ندرت می توان مربی ای در تاریخ باشگاه را پیدا کرد که تأثیری مانند او را بر باشگاه داشته باشد.

بازبی خیلی زود اقدام کرد به زدن مهر خودش بر ترکیب تیم و خودش از پایه تیم را ساخت. هفت بازیکن در لیست فروش قرار گرفتند، و بازبی با خرید جیمی دلینی Jimmy Delaney از سلتیک اولین خریدش را انجام داد. 4 عضو از تیم یونایتد که پیش از جنگ هم برای تیم بازی می کردند، نقشی کلیدی را در تیم بازبی پس از جنگ هم برعهده داشتند.

جک راولی Jack Rowley مهاجم که تازه اولین بازیش برای باشگاه را پیش از جنگ انجام داده بود، به یکی از ستاره های تیم اول بازبی تبیدل شد. مدافع چپ جان اشتون John Aston و چارلی میتن Charlie Mitten  وینگر نیز که پیش از جنگ جهانی دوم عضو تیم جوانان بودند و در جنگ اولین بازیهایشان برای بزرگسالان را انجام داده بودند نیز اعضایی کلیدی و غیر قابل چشم پوشی در نقشه های بازبی برای تیمش بودند.

 

جان کِـی ری پیش از جنگ برای یونایتد بازی کرده بود و چند سالی هم در طول برگزاری لیگ زمان جنگ برای یونایتد به میدان رفته بود. او که یک مدافع راست فوق العاده از شهر دوبلین (ایرلند جنوبی – ایرلند شمالی جزئی از UK است ولی جنوبی نه!) بود، توسط بازبی در دوران پس از جنگ به عنوان کاپیتان اول تیم انتخاب شد. کِـی ری همچنین اولین کاپیتان خارج از امپراطوری واحد United Kingdom لقب گرفت.

اولین هجوم یونایتد به سمت جام پس از جنگ در اف ای کاپ فصل 1945/46 بود. ولی آنها خیلی زود و در دور چهارم توسط تیم PNE یا Preston North End از مسابقات حذف شدند. لیگ فوتبال هم از فصل 1946-47 از سر گرفته شد، و بازبی تیمش را با یک امتیاز اختلاف نسبت به لیورپول، به مقام نایب قهرمانی در لیگ رساند.

فصل بعد باز هم باشگاه دوم شد، این بار با هفت امتیاز پشت سر آرسنال. اگر چه در این فصل مدت طولانی انتظار باشگاه برای کسب جام پایان پذیرفت و کاپیتان تیم، کـِــی ری در آپریل 1948، پس از پیروزی 4-2 در فینال در ومبلی برابر بلکپول، جام اف ای یا اف ای کاپ را بالای سر برد. راولی دو بار در این بازی گلزنی کرد تا یونایتد اولین جام از سلسله جامهایی که قرار بود تحت نظر مت بازبی کسب کند را دریافت کند.

پس از پیروزی در اف ای کاپ 1948، یونایتد برای سومین فصل متوالی در فصل 1948/49 هم دوم شدند و در یک تاخت و تاز دیگر در اف ای کاپ، تا نیمه نهایی این جام پیش رفتند و در دیدار تکرار مرحلۀ نیمه نهایی برابر ولورهمپتون واندررز شکست خوردند. پس از تعمیر خرابیهای ناشی از جنگ جهانی در اولدترافورد، اولین فصلی که یونایتد به اولدترافورد برگشت، فصل 1949/50 بود که با کمی تنزل، به رتبۀ چهارم لیگ در انتهای فصل سقوط کردند ولی فصل بعد مجددا پشت سر تاتنهام دوم شدند!

نهایتا در فصل 1951/52 بود که بازبی اولین قهرمانی لیگش را با منچستر یونایتد کسب کرد. بار دیگر و برای اولین بار از فصل 1911، یونایتد قهرمان لیگ لقب گرفت.

 

این فصل بنا به دلایل دیگری هم از اهمیت ویژه ای برخوردار شد. جیمز دابلیو گیبسون James W. Gibson که دو دهه قبل باشگاه را از ورشکستگی و انحلال نجات داده بود، در سپتامبر 1951 و تنها یک ماه پیش از قهرمانی بازبی در لیگ در گذشت.

گیبسون باشگاه ورزشی جوانان منچستر یونایتد را MUJAC در سال 1938 بنیانگذاری کرده بود، که به بنیانی حیاتی در شکل دادن تیم بازبی تبدیل شده بود. اولین موجی از جوانانی که امروزه به "بچه های بازبی" شهرت دارند، اولین بازیشان برای باشگاه را در همین فصل 1951 انجام دادند: روجر بیرن Roger Byrne و جکی بلنچفلاور Jackie Blanchflower اولین بار با پیراهن باشگاه در ماه نوامبر برابر لیورپول به میدان رفتند.

یونایتد در ابتدای فصل بعد، در جام خیریه نیوکاسل یونایتد را شکست داد، ولی در لیگ نتوانست از عنوان قهرمانیش دفاع کند و هشتم شد. این رتبه نشانه ای بود از پایان یافتن اولین نسل از ترکیب بازبی و دورۀ گذار تا تیم بزرگ بعدیش.

در آن فصل کاپیتان کـِـی ری بازنشسته شد. آن فصل 1952/53 همچنین فصلی بود که جوانانی همچون بیل فولکس Bill Foulkes، دنیس وایولت Dennis Viollet، دیوید پگ David Pegg و دانکن ادواردز افسانه ای Duncan Edwards همگی از رده های پایین باشگاه و جوانان، ارتقا پیدا کردند.

ادواردز هنوز هم که هنوز است، توسط هوادارانش به عنوان یکی از بهترین بازیکنان نه فقط در تاریخ یونایتد، بلکه در تاریخ جهان ارج و قرب دارد. افسانۀ او چنان است که حتی توسط کسانی که سعادت دیدن بازی او را نداشته اند هم بسیار بسیار قابل احترام است.

او یک وینگ هاف (معادل هافبک  دفاعی امروزی) با تواناییهایی خارق العاده بود، کسانی که بازی ادواردز را دیده بودند جز به تمجید از این بازیکن که به عنوان جوانترین فرد پس از جنگ جهانی و تنها در سن هجده سالگی برای انگلستان بازی کرده بود، سخن نمی گفتند. حتی صرف نظر از پست بازیش مردم ادعا می کردن که او آنقدر مستعد بود که می توانست هرجای زمین فوتبال بازی کند.

دوست و همبازی ادواردز، بابی چارلتون در مورد او گفته است: "از نظر فیزیک بدنی خیلی خوب بود. او قوی بود و یک مغز فوتبالی خارق العاده داشت. تواناییهایش کامل بودند – پای راست، پای چپ، پاسهای بلند، پاسهای کوتاه. همه حرکاتش غریزی و ذاتی بود."

با این حال شاید بالاترین تمجید از ادواردز را سرمربی آیندۀ این تیم، تامی داچرتی کرده باشد: "من شکی ندارم که دانکن ادواردز بزرگترین بازیکن تاریخ میشد. نه تنها در فوتبال بریتانیا و یونایتد و انگلیس، بلکه بهترین بازیکن تاریخ در جهان. جرج بست بازیکن منحصر به فردی بود، مثل پله و مارادونا، ولی از نظر من دانکن از نظر توانایی و مهارت خیلی خیلی بهتر بود."

در همان سال همچنین تامی تیلور هم با مبلغ 29 هزار و 999 پوند 29999 از تیم بارنزلی خریداری شد که رکورد کشور رو در نقل و انتقلات شکست. گزارش شده که بازبی قصد نداشت با برچسب 30 هزار پوندی، باری سنگین بر دوش تیلور بگذارد و به همین دلیل در عوض، 1 پوند را به خانم آبدارچی باشگاه بارنزلی داد هنگام عقد قرارداد!

بازبی با موفقیت بنای تیمی موفق را برای رسیدن به اهداف بعدیش پایه گذاری کرد، اگرچه چند سالی طول کشید تا نقشه هایش رنگ عمل به خود بگیرند. رتبه های چهارم و پنجم در فصول 1953/54 و 1954/55، که سالهایی حیاتی در توسعه و پیشرفت "بچه های بازبی" بودند. بیلی ویلان Billy Whelan و ادی کولمان Eddie Colman هم در همین برحه از جوانان باشگاه ظهور کردند و اولین بازیهایشان را برای بزرگسالان باشگاه انجام دادند.

در فصل 1953-54 بیرن Byrne کاپیتان تیم لقب گرفت و به صدای بازبی در زمین مسابقه مبدل شد. او بیشتر به یک مدافع کناری با استعدادهای متوسط مشهور بود، خیلی پایینتر از سطح استعداد خیلی از هم تیمیهایش. ولی در عوض با کار خستگی ناپذیر و هوش و تعصبش این عدم استعداد ذاتیش را جبران می کرد. او مردی ایدال برای کاپیتانی "بجه های بازبی" بود.

 

یونایتد در فصل 1955/56، با ترکیبی که بازبی در طول سالها آراسته و پیراسته بود، مجددا قهرمانی لیگ دسته یک را کسب کرد. قهرمانی لیگ برای آنها جواز حضور در جام اروپایی (لیگ قهرمانان فعلی) را که تازه راه اندازی شده بود به ارمغان آورد. تجربه ای که بازبی مشتاق بود تا در آن خودش را بیازماید.

فصل بعد بازبی با شکست 1-0 منچستر سیتی در جام خیریه، یک جام دیگر به جامهایش افزود در حالی که اولین گامهایش را هم در دنیای ناشناختۀ جام اروپایی بر میداشت. یونایتد اولین بازیشان در این جام جدید را با پیروزی به یاد ماندنی 10-0 برابر اندرلخت آغاز کردند.

در اوایل فصل جدید، مهاجمی جوان با نام بابی چارلتون پس از ظهور از تیمهای پایۀ باشگاه، اولین بازیش را برای تیم اولدترافرود انجام داد. بچه های بازبی با موفقیت، فصل بعد هم از عنوان قهرمانیشان در لیگ دفاع کردند، ولی با شکست 2-1 برابر استون ویلا در فینال اف ای کاپ نتوانستند در این جام به قهرمانی برسند.در دورانی که تعویض در بازیها مجاز نبود، دروازه یونایتد، ری وود Ray Wood، استخوان گونه ش در بازی فینال شکست و بلنچفلاور جای او در دروازه قرار گرفت. وود دقایق آخر بازی به بازی برگشت، ولی کافی نبود و تیم ویلا با شکست یونایتد، از یک دو گانۀ تاریخی جلو گیری کرد.

یونایتد در اولین فصل حضورش در جام اروپایی تحسین برانگیز ظاهر شد و تا نیمه نهایی پیش رفت، جایی که با شکست برابر مدافع عنوان قهرمانی یعنی رئال مادرید شکست خوردند. رئالی که در نهایت از عنوان قهرمانیش در این جام دفاع هم کرد. شکست در اولین فصل حضورشان در جام اروپایی، تنها بازبی و بازیکنانش را با انگیزه تر کرد تا با قهرمانی مجدد در انگلیس، مجددا شانس حضورشان در جام اروپایی را در سال 1057/58 بیازمایند.

جامهای قهرمانی دسته یک متوالی و حضور در نیمه نهایی در اولین جام اروپاییشان، قطعا یونایتد را به عنوان یک تیم جوان مهیج جلوه داده بود که به سمت اهداف بزرگی گام بر میدارند. با این حال، متأسفانه یکی از تراژدیهای بزگر فوتبال در افق تاریخ در پیش بود، و تمامی امید و رؤیای تیم خیلی زود با یک فاجعه نابود شد، فاجعه ای که برای همیشه مسیر باشگاه را تغییر داد.

افتخارات در این برحه:

لیگ دستۀ اول: فصل 1951/52، 1955/56، 1956/57

اف ای کاپ: 1047/48

جام خیریه: 1952، 1956، 1957