مقاله - توضیح واژۀ بیلد آپ در فرهنگ واژگان تاکتیکی فان خال

با عرض سلام و احترام خدمت شما دوستان عزیز، با توجه به اینکه فان خال در صحبتهاش گاهی از برخی اصطلاحهای تاکتیکی نام می بره و از فلسفۀ خودش دم میزنه، و مخصوصا اینکه هم ماتا شاگرد فعلی فان خال و هم خود لویی دلیل شکستهایی مثل شکست برابر MK Dons رو ناتوانی تاکتیکی در بخش بیلد آپ عنوان کردن، خالی از لطف ندیدیم که از سایتهای تدریس تاکتیک فوتبال، معنای مختصری در مورد این بیلد آپ و وظایف تاکتیکی تیم رو در قالب مقالۀ زیر خدمت شما ترجمه کنیم. امیدوارم سودمند باشه برای خودم که جدید و مفید بود. در صورت علاقۀ شما عزیزان، امکان ترجمۀ باقی بخشهای سایت تدریس تاکتیک فوتبال هم فراهم خواهد بود. بالاخره یکی از خاصیتهای مربی تاکتیک دون اینه که لازم میشه سواد رو ببریم بالا حرفهاش رو بفهمیم ایشالا زودتر این فلسفه منتقل شه

سه وظیفه و مأموریت تیمی

منبع مقاله از BSMF - ترجمۀ اختصاصی از Thebusbybabes.rzb.ir

رینوس میشلز: "به عنوان یک مربی، شما بین دو استراتژی کلی تیمی حق انتخاب دارید: بازی ضد حمله ای و یا حفظ بازی برابر رقیب، و به تبع آن انتخاب یک شیوۀ دفاعی و یا هجومی از فوتبال. بعد این انتخاب، بسته به انتخابتان راهنماییهایی در مورد هر یک از وظایف دفاع، گردش توپ (بیلد آپ) و حمله وجود خواهد داشت."

ساختن یک تیم برای بازی در بالاترین سطحش، نیازمند یک نگرش ساختار بندی شده است. این نگرش را فرآیند ساخت تیم تاکتیکی می نامند. و به تفصیل در "Team Building" به قلم میشلز به آن پرداخته شده است. در ادامه طرحی جامع از این مسئله را بازگو می کنیم.

انتخاب استراتژی تیم: این کار دشوار نیست چرا که تنها دو انتخاب کلی وجود دارد که بسته به موارد استفاده دگرگونیهایی دارند. دو انتخاب این است: انجام بازی مبتنی بر ضد حمله یا انجام بازی بر مبنای بازی سازی. هر شیوه نقاط قوت و ضعف خود را دارد، و هرکدام نیز کیفیتهای خاصی را از جانب بازیکنان می طلبد.

شیوۀ مبتنی بر ضد حمله: این شیوه به رقیب اجازه می دهد که به جلو بیاید. شیوۀ بازی انفعالی ( واکنشی - Reactive) است. بیشتر بسته به این است که رقیب را به سمت اشتباه کردن هدایت کنید نه اینکه آنها را (با پرس - مترجم) مجبور به اشتباه کنید. در سطح جوانان این رویه بسیار متداول است. درجه ای بالا از صبر و انضباط را می طلبد. این شیوه هنگامی که شما عقب هستید و یا حریف قادر به گرداندن بازی نیست چندان مؤثر نخواهد بود. شیوه ای انرژی بر است و می تواند به فقدان خلاقیت منجر شود.

 

شیوۀ مبتنی بر بازی سازی: هدف این شیوه این است که رقیب را وادار به اشتباه کنید و تلاشی است برای کنترل جو و سرعت بازی. این شیوه کنشی (Proactive در تضاد معنایی با واکنش) است. این شیوه نیازمند این است که بازیکنان سطح بالایی از اعتماد به نفس و استعداد داشته باشند. این شیوه تلاشی بالا، تکنیکی عالی و بصیرت تیمی و همبستگی خوب را طلب می کند. بین این دو شیوه، این شیوه سختترین شیوه برای کسب مهارت در آن است.

بعد انتخاب استراتژی تیم، لازم است که مربی انتخاب کند چه نوع سازماندهی (یا چینش) برای رسیدن به شیوۀ مورد نظرش مناسب است. محدودیتهای متعددی روی این چینش وجود دارد که اهمشان کیفیتهای فردی بازیکنان و فرهنگی است که تیم در آن رقابت می کند. با این حال در فوتبال مدرن، سه چینش پایه ای کلی وجود دارد: 5:3:2 (یا 3:5:2)، 4:4:2 و 4:3:3 که هر کدام دگرگونیهای (واریاسیون یا ورژنهای مختلف) خود را می توانند داشته باشند. درست همانند انتخاب شیوۀ بازی، انتخاب هر چینش نیز نقاط قوت و ضعف خود را دارد.

دو تیم می توانند چینش یکسانی داشته باشند ولی بازیهای متفاوتی را اجرا کنند. دلیل این امر اختلافات فردی بین بازیکنان و دستورات امر شده به آنها است. این اختلافات بیشتر در قالب سه وظیفۀ تیمی ظاهر می شوند. "اساسا بستگی به این دارد که بازیکنان چگونه در زمین مکانشان مشخص شده باشد و اینکه چند بازیکن در دفاع، طرح ریزی (بیلد آپ) و حمله شرکت کنند." این عبارت هم ارز این عبارت نیست که چند بازیکن در هر خط بازی می کنند. بلکه بیشتر به پراکندگی وظایف داخل تیم و کیفیت های فردی هر بازیکن مربوط می شود.

سه وظیفۀ تیمی

وظیفۀ دفاعی: "در بین سه وظیفه ی موجود در فرآیند ساخت تیم، یعنی دفاع کردن، پی ریزی (بیلد آپ) و حمله کردن، وظیفۀ دفاعی تیم هنگام ساخت تعادل صحیح در تیم در بالاترین درجۀ اهمیت قرار دارد." سازماندهی "ضد فوتبال" ساده ترین کار ممکن است و می تواند سریعترین بازده را در نتیجه داشته باشد. "اگر می خواهید یک فوتبال هجومی را ارائه دهید، باید رقیب خود را تحت کنترل داشته باشید!" نقطه ای که توپ را صاحب می شوید، همان نقطۀ شروع حملۀ شماست.

طرح ریزی یا بیلدینگ آپ: یک تیم به محض اینکه توپ را تصاحب کرد چه کاری انجام می دهد. اگرچه این مورد به فاکتورهای متعددی بستگی دارد ولی اتخاذ تصمیماتی حیاتی است. آیا توپ را به خط هافبک می رسانید و یا با ارسالهای بلند توپ را از خط هافبک عبور می دهید؟ آیا تیم یک "بازیساز" دارد که این مسؤولیت را قبول کند یا هر یار تیم یک بازی ساز است؟ آیا تیم از فضاهای جناحین استفاده خواهد کرد یا از فضاهای مرکز؟ اگر تیم برای اینکه چگونه حملاتش را پی ریزی کند برنامه داشته باشد، هماهنگی و بازده تیمی بیشتر قابل حصول خواهد بود.

طبقه بندی بیلد آپ (طرح ریزی): وقتی که یک تیم تصاحب توپ را به دست می آورد، اگر رقیب سازماندهی مناسب نداشته باشد، سریعا دست به ضد حمله می زند. ولی اگر رقیب سازماندهی شده باشد، آنگاه تیم باید حملۀ خود را طرح ریزی کند. طرح ریزی (بیلد آپ) را می توان با اختصاص دادن یک عدد به هر پاس دسته بندی کرد. هرچه مقدار عدد بیشتر باشد، ارزش این پاس برای تیم  بالاتر خواهد بود. بازیکنان در هر زمان از بازی باید به دنبال پاس با ارزش بالاتری باشند که در توانشان هست. مگر اینکه هدف تیم حفظ صرفا مالکیت توپ باشد، یعنی کشتن زمان بازی.

1. حفظ تملک توپ. توپ را به رقیب برنگردانید. با امنیت کامل برای پشتیبانی از بازیکنان خودی بازی کنید.
2. طرح ریزی حمله، مهیا سازی. به دنبال فضا برای فرار در بین خطوط حریف باشید. توپ را به جلو پاس بدهید تا رقیب از توپ جا بماند ولی تملک توپ را از دست ندهید.
3. نفوذ. سانتر کنید، یک توپ عمقی ارسال کنید و یا دریبل بزنید برای مقدمه چینی شوتزنی. آخرین گام پیش از شوت زدن. ممکن است تملک توپ به خطر بیفتد ولی با این حال به دنبال ایجاد موقعیتها و فرصتهای با کیفیت باشید. بر منبای خطر محاسبه کنید، ولی محاسبه کنید! (مترجم - نفهمیدم!)
4. شوت زنی یا تمام کردن کار. نتیجه یک گل، کرنر، ضربۀ دروازه، شوت بلاک شده یا واکنش دروازه بان خواهد بود. تیم برای رسیدن به این مرحله باید با هم هماهنگ کار کند.

اگر یک بازیکن فرصت ارسال یک پاس از درجه ی ارزش 3 را داشته باشد ولی در عوض پاسی از درجۀ ارزش 1 را ارسال کند آنگاه ضعیف بازی کرده است. به همین ترتیب، اگر پاس از درجۀ ارزش 2 را ارسال کند و تملک توپ را از دست بدهد آنگاه می بایست پاس از نوع 1 را ارسال می کرده است. بازیکنان جوان تمایل دارند که بیش ازحد خوش بین باشند و فکر کنند که هر پاسی که می فرستند از نوع 3 بوده است. تعیین کننده ی نتیجه ی بازی بوده است. باید صبر را آموخت و این کار زمان زیادی خواهد برد.

(این بخش از یک سخنرانی از فرانس هوک، مربی دروازه بانهای فعلی منچستر یونایتد در همایش NSCAA در سال 2005 در بالتیمور اقتباس شده است.)

حمله: چگونه تیم کار خود را به پایان خواهد برد؟ چه بازیکنی بازیکن هدف در حملۀ نهایی است و تیم چگونه توپ را به وی خواهد رساند؟ آیا نقطۀ ضعفی در دفاع رقیب وجود دارد؟ یا نقطۀ قوتی که تیم بتواند از آن سود ببرد؟ فرصت طلبی (از روی اقبال - مترجم) در حول محوطه جریمه چیز خوبی است، ولی داشتن طرح و نقشه بهتر است.

استراتژی تیم، چینش نفرات و سه وظیفۀ تیمی فوق همگی می توانند در طول بازی تغییر کنند. یک تیم با استراتژی ضد حمله اگر عقب بیفتد می تواند دست به ابتکار دیگری بزند و یا یک تیم می تواند نقشه اش برای طرح ریزی یا بیلد آپ را تغییر دهد اگر رقیب با طرح فعلی آنها مقابله کرده باشد. ولی در خیلی از بازیها در سطح جوانان ذهنیت هیچ گاه تغییر نمی کند. بخش وظیفۀ دفاعی همیشه این است که هر نفر توپ را تصاحب کند حتی شده به قیمت از دست رفتن ساختار کلی تیم و بلافاصله موقعیت تیم را به حمله تغییر دهد. معمولا نقشه ای برای طرح ریزی نیست، خیلی سریع حمله می کنند. این رویه منجر به ایجاد یک بازی سریع و مهیج البته بر مبنای فرصت طلبی (از روی اقبال) خواهد شد. متأسفانه ادامۀ این روند بینش بازیکن را کند می کند تا جایی که بازیکنان از مطالعۀ اکثر درسهای ابتدایی فوتبال عاجز می شوند. در صورت افزایش این روند، یک ذهن بی سواد و درس نخواندۀ فوتبالی شکل می گیرد. در نقش کلسترول برای یک ذهن فوتبالی!

خلاصه:

هر مربی باید تصمیم بگیرد که چه شیوه ای را به کار خواهد گرفت: مبتنی بر بازی سازی یا مبتنی بر ضد حمله. سپس باید تعیین کند که در چه چینش و سازماندهی می خواهد عمل کند: 4:3:3 یا 4:4:2 یا 5:3:2. شیوۀ 4:3:3 برای فوتبال ضد حمله ای خیلی مناسب نیست.

سپس وظایف بازیکنان را در قالب وظایف دفاعی، طرح ریزی (بیلد آپ) و حمله معین می کند. سپس استراتژی های مهمتر را در قالب راهنماهایی در مورد این سه وظیفۀ تیمی نمایان می کند. منبع