بیوگرافی اسطوره ها - سر مت بازبی

Sir Alexander Mattew "Matt" Busby

26 May 1909	Born :
19 Feb 1945	Signed :
1948 - 1963	FA Cup
1952-1956-1957 1965-1967	Football League Titles
1968	European Cup
1952-1956-1957 1965-1967	FA Charity Shield
1971	Left United:
20 Jan 1994	Died:

 

بیوگرافی اسطوره های باشگاه

سر مت بازبی

امروز سالگرد یک اتفاق عالی و یک اتفاق عجیبه! اتفاق عالیش که سالروز تولد سر مت بازبی هست... سرمربی که یک باشگاه جنگ زده با قرضهای فراوون رو تحویل گرفت و با تزریق جوانان و کار با برنامه، نهایتا با قهرمان کردن باشگاه در اروپا در دهمین سالگرد فاجعۀ مونیخ، نام منچستر یونایتد رو به دنیا شناسوند. اما اتفاق عجیب هم قهرمانی سال 1999 در اروپا با اون طرز دراماتیک برابر بایرن مونیخ هست! دومین قهرمانی اروپایی تیم که پنج سال پس از فوت بازبی و درست در نودمین سالگرد تولد این پیرمرد افسانه ای اتفاق افتاد!!! امروز صد و پنجمین سالروز تولد سر مت بازبی محسوب میشه.... روحت شاد مرد بزرگ

 

 

 

این مرد که بعدها به یکی از بزرگترین سرمربیان تاریخ فوتبال انگلیس بدل شد، در 26 میل 1909 در روستای اوربیستون، در لانارکشایر اسکاتلند متولد شد.

بازبی در تیم سیتی - بازبی در سیتی به بازیکنی باهوش و پاسوری قهار مشهور بود. وی بیش از 200 بازی در پیراهن سیتی انجام داد. منبع

 

مت بازبی و شاهزادۀ انگلیس جرج V، در فینال اف ای کاپ 1933 - سیتی در این فینال 3-0 شکست خورد. ولی بازبی سال بعد با سیتی قهرمان اف ای کاپ می شود.

 

او به عنوان بازیکن در دو باشگاه انگلیسی بازی کرد. در 11 فبریۀ 1928 به منچستر سیتی پیوست و اولین بازیش برای این باشگاه را سال بعد برابر میدلزبرو انجام داد. سپس بازبی در مارچ 1936 با مبلغ 8 هزار پوند به لیورپول منتقل شد.

 

بازبی در تیم لیورپول - بازبی خیلی زود پیراهن شمارۀ 4 لیورپول را از آن خود کرد و در سه سال بعد پیوستن به لیورپول، به ندرت بازی ای از این تیم را از دست داد. ثبات بازبی در لیورپول بازوبند کاپیتانی لیورپول را برای وی به ارمغان آورد. وقتی باب پیسلی افسانه ای، به عنوان بازیکن به لیورپول ملحق شد، این سر مت بازبی بود که وی را زیر پر و بال خویش گرفت و همین رابطه تا مدتها بین این دو تن که از بزرگترین مربیان تاریخ انگلیس هستند باقی ماند. با وقوع جنگ جهانی دوم دوران بازیگری بازبی به پایان رسید. منبع

 

بازبی با رد کردن پیشنهاد کمک مربیگری در لیورپول، به اولین سرمربی یونایتد در سالهای پس از جنگ جهانی (دوم) مبدل شد. او در 19 فبریۀ 1945 پیوستن به یونایتد را پذیرفت و در اوکتبر همان سال بعد ترخیص از خدمات ارتش، به سرمربیگری یونایتد مشغول شد. در این سمت او جانشین پست خالی ای شد که بعد استعفای اسکات دانکن scott Duncnan در سال 1937، خالی مانده بود و تیم توسط منشی باشگاه، والتر کریکمر Walter Crickmer هدایت میشد.

 

 

علی رغم پیشنهادات از سیتی و ولیورپول، بازبی در مصاحبۀ منچستر یونایتد شرکت کرد و در خواست کرد که شخصا در تمرینات حاضر باشد، و تیم را در روزهای مسابقات انتخاب کند و حتی خودش در خرید و فروش بازیکنان شرکت کند، کاری که تا به آن روز در بین مربیان انگلیسی مرسوم نبود. بازبی همچنین درخواست قراردادی پنج ساله داشت چون معتقد بود انقلابی که می خواهد در یونایتد بر پا کند همین قدر زمان خواهد برد. مدریت یونایتد هم با درخواست او موافقت کرد. منبع

 

پس از انفصال از ارتش، بازبی هدایت تیمی را برعهده گرفته بود که یک ورزشگاه بمباران شده داشت و 15 هزار پوند چک و سفتۀ بی محل و پاس نشده! اولین خرید او در یونایتد، جیمی مورفی، دستیار بزرگ او بود که تا سال 1971 به باشگاه خدمت کرد. آنها در کنار یکدیگر، اولین یونایتد بزرگ پس از جنگ را ساختند، بر پایۀ تواناییهای دفاعی بازیکنانی همچون جانی کِری Johnny Carey، جان اشتون John Aston و آلنبی شیلتون Allenby Chilton و مهارتهای هجومی بازیکنانی همچون چارلی میتن Charlie Mitten، جک راولی Jack Rowley و استن پیرسون Stan Pearson. یونایتد در سال 1948 قهرمان اف ای کاپ شد، و پس از آن پس از چهار بار نایب قهرمانی در لیگ در سالهای 47، 48، 49 و 51، نهایتا مردان بازبی در سال 1952 جام قهرمانی لیگ را هم به اولدترافورد آوردند.

 

قهرمانی یونایتد در اف ای کاپ 1948 با دو گل جک راولی و یک گل از استن پیرسون و جان اندرسون با پیروزی 4-2 برابر بلکپول

 

قهرمانی یونایتد در لیگ سال 1952

 

نه تنها این موفقیتهای چشمان بازبی و مورفی را به حقایق کور نکرد، بلکه آنها دورنمایی به آینده و جانشینی اولین تیم بزرگ خود هم داشتند. سیستم استعداد یابی باشگاه گسترش یافته بود و در اوایل سالهای 1950 باز سازماندهی داده شده بود. و سیستم سیاست جدید جوانان، اولین میوه هایش را به رسیدن جف وایتفوت Jeff Whitefoot، جکی بلنچفلاور Jackie Blanchflower و روجر برن Roger Byrne به تیم اصلی به ثمر نشاند. در سال 1953 هم با اضافه شدن بیل فولکس، مارک جونز، دیوید پگ David Pegg، لیام ویلان، ادی کولمن و دانکن ادواردز تیم خون تازه ای در رقابتهای لیگ دسته اول در رگهایش جاری شد. خیلی زود موفقیت در لیگ حاصل شد و جوانانی که به لقب "بازبی بیبز" مفتخر شده بودند، جام قهرمانی لیگ را در سالهای 1956 و 1957 کسب کردند و در سال 1957 به فینال اف ای کاپ هم راه یافتند.

بازبی و بچه هایش در فینال اف ای کاپ 1957 و شکست برابر استون ویلا

 

نگاه بازبی همچنان به آینده بود و در فصل 1956/57 بود که پیشگاه حضور تیمهای انگلیسی در رقابتهای جام اروپایی (لیگ قهرمانان فعلی) شد. امری که ابتدا خلاف نظر مسؤولین سازمان لیگ بود. یونایتد به نیمه نهایی رقابتها راه یافت و برابر رئالی که آخر قهرمان شد، شکست خوردند.

 

فصل بعد، سال 1957/58 با دورنمایی روشن برای یونایتد آغاز شد و تا خود ماه فبریه هم یونایتد همچنان در هر سه رقابت مشغول بازی و نبرد بود تا اینکه آن فاجعه به وقوع پیوست. در ششم فبریۀ 1958، هواپیمایی که تیم را از رقابتهای جام اروپایی برابر ستارۀ سرخ بلگراد به خانه بر می گرداند، پس از سوختگیری مجدد در مونیخ دچار تصادف شد. 23 نفر جان خود را از دست دادند.  من جمله 8 تن از بازیکنان بازبی، جئوف بنت، روجر برن، ادی کولمن، دانکن ادواردز، مارک جونز، دیوید پگ، تامی تیلور و بیلی ویلان. سه عضو اداری باشگاه هم جان خود را از دست دادند: منشی باشگاه والتر کریکمر، تمرین دهندۀ تیم، تام کوری Tom Curry و مربی تیم برت والی Bert Whalley.

 

بازبی هم تقریبا داشت جانش را از دست میداد - دو بار و زمانی که همچون مردگان بر تخت بیمارستان آلمانی دراز کشیده بود، rite های آخرش را (معادل اشهد آخر برای مذهب کاتولیک) برایش خوانده بودند. خوشبختانه او جان به در برد و 71 روز بعد از حادثه به منچستر بازگشت. در این اثنا، جیمی مورفی که سفر  سانحه را به دلیل وظایفش برای تیم ملی ولز از دست داده بود و سالم مانده بود - با کارنامه ای حیرت انگیز تیم شکسته بندی شدۀ یونایتد را به یک فینال سراسر احساس اف ای کاپ هدایت کرده بود. نهایتا در ومبلی بولتون واندررز 2-0 یونایتد را در فینال شکست داد.

 

بازبی پس از اینکه مجددا تخت پادشاهیش در سمت سرمربیگری یونایتد را در آگوست 1958 تحویل گرفت، اقدام به خریدهای گران قمیت و افزودن آنها به استعدادهای بومی تیمش کرد. بازیکانی همچون آلبرت کوئیکسال Albert Quixall، نوئل کنتول Noel Cantwell، دنیس لاو و پت کرراند Pat Crerand، همگی در اواخر سالهای 1950 و اوایل 1960 به یونایتد ملحق شدند. این گروه از بازیکنان به فینال اف ای کاپ 1963 راه پیدا کردند و با پیروزی 3-1 برابر لستر سیتی، اولین جام قهرمانی باشگاه را پس از سانحۀ مونیخ کسب کردند.

 

پیروزی 3-1 برابر لستر و قهرمانی اف ای کاپ 1963

 

قهرمانی لیگ 1967 - بازبی و بازیکنانی نظیر چارلتون، استپنی، بست - کرراند ، فولکس و دنیس لاو

قهرمانی لیگ در سالهای 1965 و 1967 به بازبی این فرصت را داد که بار دیگر در رقابتهای اروپایی به نبرد بپردازد. در سال 1965/66، یونایتد به نیمه نهایی راه پیدا کرد درست مانند سالهای 1956/57 و 1857/58. ولی در 1967/68، یونایتد بیشتر پیش رفت و در فینال ومبلی برابر تیم پرتغالی بنفیکا قرار گرفت.

بازبی و جیمی مورفی پیش از وقتهای اضافه با بازیکنان صحبت میکنند

 

در یک شبی سرشار از احساس و شور، یونایتد در وقتهای اضافی 4-1 بنفیکا را شکست داد و جام قهرمانی اروپا را برای بازبی به ارمغان آورد. یک ادای دین کاملا شایا و شایسته به بازیکنان و کادر فنی که 10 سال قبل در سانحۀ مونیخ جان خود را از دست داده بودند یا مجروح شده بودند، و بازبی نهایتا به تاجگذاری شایسته اش به عنوان سرمربی منچستر یونایتد دست پیدا کرد. در سال 1968/69 هم یونایتد تا مرز دفاع از عنوان قهرمانی خود پیش رفت ولی در نیمه نهایی توسط تیم ای سی میلان حذف شد.

بازبی و جام قهرمانی اروپا

 

در انتهای فصل 68/69 بازبی بازنشسته شد، ولی به عنوان سرمربی عمومی در باشگاه باقی ماند و ویلف مکگینس بر مبنای day-to-day (؟) (فکر کنم روزهای غیر بازی سرمربی باشه؟) سرمربی تیم شد. این سیستم جدید تنها کمی بیشتر از یک سال دوام آورد و در 28 دسامبر 1970، مدیران تیم از بازبی دعوت کردند به شغلش در یونایتد بازگردد و تا انتهای فصل جانشین مکگینس شود.

بازبی که شخصیتی حایز احترام در طول دوران ورزشیش بود، در سال 1958 نشان CBE را دریافت کرد و در سال 1967 به عنوان 66 مین شهروند افتخاری منچستر انتخاب شد. در سال 1968 سرمربی سال انتخاب شد و پس از قهرمانی یونایتد در اروپا به مقام شوالیه یا سر نایل آمد.

 

در سال 1972 توسط پاپ او به فرماندۀ شوالیۀ سن جرجی انتخاب شد. در سال 1980 رییس منچستر یونایتد شد، در سال 1982 به عنوان نایب رییس لیگ فوتبال انتخاب شد و تا آخر عمر عضو این مجمع بود. در سال 1993 جادۀ وارویک شمالی Warwick Road North که از مقابل اولدترافورد عبرو میکرد، به افتخارمردی  که او را "مستر منچستر یونایتد" یا "آقای منچستر یونایتد" می خواندند،  به جادۀ سر مت بازبی یا Sir Matt Busby Way تغییر نام داد.

علاوه بر سرمربیگری یونایتد، بازبی تیم فوتبال المپیک بریتانیا را هم به نیمه نهایی المپیک سال 1948 رساند و در سال 1958 هم سرمربی اسکاتلند (در جام جهانی) بود و کسی بود که به پسری 18 ساله به نام دنیس لاو (!!) اولین بازی ملیش را هدیه داد.

 

 

 

سر مت بازبی در 20 ژانویه 1994 در بیمارستان الکساندرا در شیدل بر اثر یک بیماری کوتاه مدت در گذشت. مراسم تشییع او یک هفته بعد شاهد حضور هزاران نفر در خیابانهای منچستر بود. جمعیتی که از چورلتون به اولدترافورد و نهایتا تا قبرستان جنوبی منچستر پیکر سر مت بازبی را بدرقه کردند. ادای احترامات به سر مت از اقصی نقاط دنیا ادا میشد و هواداران باشگاههای گوناگون هزاران پیراهن، تاج گل، عکسها و شالهای مختلف را ارسال کردند تا یک یاد بود رنگارنگ شکل بگیرد. در 27 اپریل 1996 یک مجسمۀ برنزی در سمت جایگاه اسکوربورد اولدترافورد نصب شد تا یونایتد همیشه مردی را که نام باشگاه را برجسته کرد در یاد بسپارد.

 

5 سال پس از مرگ بازبی، در سال 1999، تیم دوران مدرن یونایتد، شاهکار بازبی را تکرار کردند و جام اروپایی را یک بار دیگر بردند. و به طرز اعجاب انگیزی، تاریخ این قهرمانی، مصادف بود با 26 می 1999، یعنی نودمین سالگرد تولد سر مت!!!! منبع

عکسهای زیبای دیگر از بازبی در دیلی میل