خلاصه تاریخ باشگاه منچستریونایتد-قسمت چهارم

 

منچستر یونایتد پس از نتایج جنگ جهانی اول، در فصل 1919-1920 دوباره به روند و کارهای عادی خود برگشت، ولی هنوز سالها در پیش بود تا باشگاه از اتفاقات ناگوار دهۀ گذشته بهبودی پیدا کند و به مسیر موفقیت بازگردد.

 

علی رغم اینکه پایان جنگ برای اکثر مردم آن دوره یک اتفاق خوب و دلچسب محسوب می شد، ولی در اولدترافورد خیلی دلیل کافی برای شادی جشن گرفتن در دهه های بعد جنگ پیش نیامد. در حالی که اروپا شروع کرده بود به بازسازی پس از جنگ، ولی یونایتد در اجرای این کار به تقلا افتاده بود چرا که اکثر اعضای تیم بهترین سالهای زندگی (فوتبالی) خود را در طول جنگ سپری کرده بودند.

 

یونایتد درست پیش از شروع جنگ از خروج ارنست منگنال Ernest Mangnall و نیز از عواقب تبانی بازیکنان در بازی با لیورپول رنج کشیده بود. با وقوع جنگ اوضاع فقط و فقط بدتر شد.

 

به دنبال رتبه های 12 و 13 یونایتد در سالهای 1920 و 1921 در لیگ، یونایتد بهترین بازیکن و برگ برندۀ خود ، یعنی بیلی مردیت را هم که به منچستر سیتی برگشت، از دست داد. فصل بعد، یونایتد با آخر شدن در جدول، دوباره به دسته دوم سقوط کرد.

 

در همین سالها بود که بازیکنی در جناح راست یونایتد (وینگر امروزی) با نام جو اسپونس Joe Spence نامی برای خودش در اولدترافورد دست و پا کرد. تا به امروز هم او همچنان با 168 گل در 510 بازی هفتمین گلزن برتر تاریخ باشگاه منچستر یونایتد محسوب می شود.

 

او که لقب "مستر ساکر" (آقای فوتبال) را کسب کرده بود، در دوران پس از جنگ بازیکنی مهم برای باشگاه محسوب می شد و تأثیر حیاتی او در تیم به حدی بود که هواداران یونایتد برایش شعار "توپ رو به جو بدهید" را ساخته بودند و حین بازیها می خواندند.

 

یونایتد تا فصل 1924-25 نتوانست به لیگ دسته اول برگردد تا اینکه در این فصل با کسب رتبه دوم در دسته دو، مجددا به دسته اول انگلیس بازگشت. پس از این صعود، فصل بعد یونایتد در اف ای کاپ فصل بعد هم توانست تا نیمه نهایی صعود کند که در این مرحله با حساب 3-0 به تیم سیتی باخت و حذف شد.

 

عکس: جو اسپنس که در حال حاضر هفتمین گلزن برتر تاریخ منچستر یونایتد محسوب می شود.

 

پس از چند سالی کسب نتایج متوسط در لیگ دسته یک، باشگاه از یک اتفاق ناگوار دیگر رنج برد و جان هنری دیویس، مردی که دو دهه قبل ناجی باشگاه شد و باشگاه را از خطر انقراض نجات داد، در اکتبر سال 1927 پس از 3 سال دست و پنجه کردن با بیماری در 63 سالگی در گذشت.

 

در فصل 1930-31 باشگاه یک بار دیگر با آخر شدن در لیگ، به دسته دوم سقوط کرد و دوره ای از تاریخ باشگاه که در آن مقطع به یک "یویو تیم" (تیمی که مانند یویو مدام بین دسته یک و دسته دو در حرکت است) تبدیل شد.

 

در طی دوران Great Depression که در اواخر سالهای 1920 (1929 تا 1940) گریبانگیر جهان شده بود و منجر به خرابیها و ویرانیها شده بود، همه مردم شدیدا توسط عواقب این دوران کسادی ضربه خودره بودند، و یونایتد هم از این قاعده مستثنی نبود. تنها چند سال پس از از دست دادن ناجیشان، دیویس، یونایتد بار دیگر به دلیل مشکلات شدید مالی در خطر انقراض قرار داشت.

 (مترجم با استناد به ویکیپدیا: دوران Great Depression، یا به پارسی دوران "کسادی و بی رونقی بزرگ" در تاریخ به دورانی قبل از شروع جنگ جهانی دوم اطلاق می شود که در آن مردم جهان از مشکلات شدید اقتصادی رنج کشیدند و هرچند در هر کشور و ملیتی تاریخی متفاوت داشت، ولی به طور میانگین از سال 1929 در جهان موج این قحطی آغاز شد و تا حوالی 1939 به طول انجامید.)

 

باشگاه به سرعت به مرز اعلام ورشکستگی نزدیک می شد – کارمندان هفته ها بدون حقوق مانده بودند، حضور تماشاگران در دوران بد مالی رو به کاهش بود و باشگاه هم نتایجی ضعیف کسب می کرد – و باشگاه شدیدا برای زنده ماندن و بقا نیاز به یک معجزه داشت.

 

یک تاجر و بیزنسمن موفق به نام جیمز- دابلیو – گیبسون James W. Gibson بود که درست به موقع و در دسامبر 1931 دست به کار شد تا باشگاه محل و شهر خودش را نجات دهد.

 

در حالی که اول تنها مبلغی پول در اختیار باشگاه گذاشت تا کار روزمره و هزینه های کارمندان و .... روی روال بیفتد، سپس گیبسون اعضای هیئت مدیره را متقاعد کرد که از باشگاه دست بکشند و خودش به عنوان رییس باشگاه کنترل کامل اوضاع یونایتد را در نوزدهم ژانویۀ 1932 به دست گرفت. بدهیها و وامهایی که روی شانۀ باشگاه سنگینی می کردند، همگی صاف شدند و باشگاه یک بار دیگر از انقراض نجات یافت.

 

گیبسون به چند تغییر بسیار مهم دست زد. یکی از بزرگترین این بدعتها و تغییرات، حمایتش از طرح اولیۀ تشکیل منچستر یونایتد جونیور اتلتیک کلوب یا جوانان باشگاه ورزشی منچستر یونایتد MUJAC بود. که تا به امروز این بنیان یکی از مهمترین بخشهای باشگاه باقی مانده است.

 

عکس - جیمز دابلیو. گیبسون که در ژانویۀ 1932 به عنوان رییس هدایت مدیریتی باشگاه را برعهده گرفت و تمامی بدهیها و وامهای باشگاه را صاف کرد.

 

MUJAC که در اواخر 1930 توسط منشی باشگاه (سرمربی آن موقع ها) والتر کریکمر Walter Crickmer و سرپرست استعداد یابی باشگاه لوییز روکا Louis Rocca (بانی اسم باشگاه!) بنیان گذاری شده بود، پایه و فوندانسیون لازم برای یافتن و تربیت جوانان مستعد و آینده دار و تبدیل کردنشان به ستارگان آینده را بناگذاری کرد.

 

البته که همین فلسفه بود که بعدها به ظهور "بچه های بازبی" و "جوجه های فرگی" منجر شد.

 

با این حال اوایل دورۀ حضور گیبسون در باشگاه خیلی دلچسب و موفقیت آمیز نبود. پس از طی کردن چند سالی در لیگ دسته دو، نهایتا در فصل 1935-36 باشگاه موفق شد به با قهرمانی در دسته دو به لیگ دسته یک بازگردد.

 

بازگشت آنها خیلی دوام نداشت و بلافاصله فصل بعد با کسب رتبۀ یکی مانده به آخر، مجددا به دسته دو سقوط کردند. ولی فصل بعد مجددا با دوم شدن در دسته دو در فصل 1937-38، به دسته یک بازگشتند.

 

یونایتد این دهه را در دسته یک به پایان برد. جنگ جهانی دوم دوباره در سال 1939 به تعطیلی لیگ انجامید. باشگاه دوباره در وار لیگ War League حضور پیدا کرد که البته هیچ کدام از مسابقات آن در زمرۀ مسابقات رسمی ثبت نشده.

 

بمبارانهای آلمانی ها در دسامبر 1940 و مارچ 1941، منجر به تحمیل شدن خسارات سنگینی به اولدترافورد شد و اکثر ورزشگاه را به ویرانه تبدیل کرد. یونایتد تا پیش از بازسازی ورزشگاه و تکمیل آن در آگوست 1949 نتوانست به ورزشگاه خانگیش بازگردد.

عکس - ویرانی اولدترافورد در جنگ جهانی دوم

وقتی که جنگ در سال 1945 به نتیجه رسید، یونایتد برای دوره ای از احیایی مجدد تحت نظر یکی از بزرگترین مربیهای تاریخ آماده می شد.

در طی آخرین سال جنگ جهانی دوم بود که سرنوشت یونایتد در دستان امن مردی گذاشته شد که به یکی از اسطوره های اولدترافورد تبدیل شد.

در نوزدهم فبریۀ 1945، بازیکن سابق منچستر سیتی و لیورپول، مت بازبی Matt Busby با عقد قراردادی به سمت سرمربی گری منچستر یونایتد انتخاب شد.

 

افتخارات در این دهه:

لیگ دستۀ دوم: فصل 1935/36