بیوگرافی اسطوره ها - رایان گیگز

Ryan Joseph Giggs

29 Nov 1973	Born :
09 Jul 1990	Signed :
02 Mar 1991 v Everton (H) League	Debut :
168	Goals total :
963	Appearances total:
Midfielder	Position:
-	Left United:
-	Died:

 

بیوگرافی اسطوره های باشگاه

رایان گیگز

به مناسبت تولد 41 سالگی گیگز

 

بیوگرافی از سایت باشگاه:

 

سایت باشگاه - همان روزی که رایان گیگز فصلی از داستان چندین دهه ای و حماسی زندگی خود به عنوان بازیکن فوتبال را پایان داد، در همان روز فصلی تازه در زندگی خود را با عنوان کمک سرمربی منچستر یونایتد آغا کرد. دو هفته قبلتر گیگز در پیروزی 3-1 برابر هال سیتی برای آخرین بار با پیراهن یونایتد به میدان رفت. در برهه ای که به صورت موقت سرمربی باشگاه شده بود. استعدادی که گیگز در این 4 بازی نشان داد و همچنین تجربۀ چندین ساله ای که از سال 1990 در باشگاه کسب کرده بود، وی را به گزینه ای ایدال برای دستیاری لویی فن خال تبدیل کرده بود.

 

اگر فن خال یک فصل زودتر به یونایتد می آمد، می توانست از بازی گیگز در ترکیب تیمش لذت ببرد. بازیکنی که طی سالها مطابق با اقتضای زمان، تواناییهایش نیز به روز می شد، در بیش از دو دهه، شیوۀ بازی رایان از یک بال یورش برنده و شکنجه گر مدافعین کناری به یک هافبک با نمایش آرام کنندۀ بازی و شامۀ تیز برای ارسال پاسهای کلیدی تغییر کرد.

 

تا جایی که در فصل 2013/14 هرچند پاهایش دیگر قوت و شتاب سالهای سابق را نداشتند، ولی مغزش هنوز بهتر از هر رقیب جوانی فرمان می داد و تواناییش در ارسال سانترهای کلیدی و پاس گلهای تعیین کننده نه تنها بدتر نشده بود بلکه از هر فصلی بهتر هم بود. یک کلام، این مرد ولزی در فوتبال یک پدیده بود - مردی که سالها بعد بازنشستگیش نیز با عزت و احترام در موردش صحبت خواهد شد.

 

صد البته که رایان رکورددار حضور با پیراهن باشگاه در زمین نیز هست. او در شب قهرمانی تیم (و دومین قهرمانی خودش) در جام اروپایی در 21 می 2008 در مسکو از رکورد 758 بازی سر بابی چارلتون عبور کرد. و قطعا بازیکنی از نسل فعلی تک باشگاههای فوتبال نمی تواند با رکورد 963 بازی وی برای یونایتد برابری کند.

 

با این حال اگر مداخلۀ مستقیم سر الکس فرگوسن نبود، شاید این پرافتخارترین بازیکن تاریخ یونایتد هیچگاه حتی برای باشگاه به میدان نمی رفت. گیگز که زادۀ کاردیف ولز است، در دوران نوجوانی در مدرسۀ عالی منچستر سیتی تعلیم می دید، ولی این سر الکس بود که در 14مین سالگرد روز تولد وی، برای ملاقاتی شخصی به خانۀ وی رفت و رایان نیز با اشتیاق از فرصت پیوستن به تیم مورد علاقۀ دوران کودکیش استقبال کرد.

 

او در نوامبر 1990 قرارداد حرفه ای منعقد کرد و اولین بازیش را نیز در لیگ دستۀ اول سابق به عنوان یار تعویضی جایگزین دنیس اروین در برابر اورتون انجام داد. اولین بازیش از ابتدا در لیگ نیز در فصل 1990/91 به یک بازی خاطره انگیز تبدیل شد چرا که او اولین گلش را (هرچند با کمونه کردن با کولین هندری) برای باشگاه در پیروزی 1-0 برابر سیتی به ثمر رساند.

 

اولین جام وی در ردۀ بزرگسالان در نوامبر 1991 و با پیروزی یونایتد در سوپر جام اروپا برابر ستارۀ سرخ بلگراد حاصل شد. دومین مدال قهرمانیش را در آوریل 1992 با قهرمانی در لیگ کاپ برابر ناتینگام فارست کسب کرد و توسط همتایان خود به عنوان بهترین بازیکن جوان لیگ انگلیس نیز انتخاب شد، عنوانی که 12 ماه بعد نیز مجددا توانست آن را تکرار کند. البته در دستاوردی چشمگیر تر، گیگز و یونایتد در سال 1993 همچنین موفق شدند فاتح اولین دورۀ لیگ برتر شوند.

 

رایان عضوی کلیدی در دو دابل (قهرمانی دوگانه) باشگاه در فصول 1993/94 و 1995/96 بود، رکوردی که در سال 1998/99 با اضافه شدن قهرمانی جام اروپایی به دابل اف ای کاپ و لیگ برتر و کسب یک سه گانۀ تاریخی تداوم پیدا کرد. در بیان نقش کلیدی او در قهرمانی سه گانۀ آن فصل می توان به گل خارق العادۀ انفرادیش در مسابقۀ تکرار نیمه نهایی اف ای کاپ برابر آرسنال در ویلا پارک اشاره کرد، گلی که از آن به عنوان یکی از بهترین گلهای تاریخ یونایتد نیز یاد می شود. رایان در فصل 2001/02 با یک بازی یادبود برابر سلتیک دهمین سال حضورش در باشگاه را جشن گرفت.

 

یک سال بعد در تساوی 2-2 برابر چلسی در استمفورد بریج صدمین گل دوران ورزشی خود را به ثمر رساند و در پیروزی دراماتیک 1-0 برابر لیورپول در انفیلد در مارس 2007، با عبور از رکورد 700 بازی، به دومین بازیکن تاریخ باشگاه مبدل شد که از مرز 700 بازی برای باشگاه گذر کرده اند.

 

دو ماه بعد برای نهمین بار مدال قهرمانی لیگ را تصاحب کرد تا از رکورد 8 قهرمانی دو اسطورۀ لیورپولی، فیل نیل و آلن هنسن عبور کند.

 

به منظور تداوم بیشتر در سطح باشگاهی، رایان در ژون 2007 با انجام 64 بازی ملی و به ثمر رساندن 12 گل از تیم ملی ولز خداحافظی کرد. در اوکتبر 2007 قرارداد خود را تا ژون 2009 با یونایتد تمدید کرد. در دسامبر 2007 به دو دستاورد مهم نایل امد - رایان برای خدماتش به فوتبال به نشان OBE نایل آمد و همچنین در پیروزی 4-0 خانگی برابر دربی کانتی، صدمین گلش در لیگ را به ثمر رساند. رایان گیگز فصل حماسی 2007/08 را - که هجدهمین فصلش در تیم اول یونایتد بود - با شکوه هرچه تمامتر به اتمام رساند: در پیروزی روز آخر برابر ویگان گل دوم سرخها را به ثمر رساند و همچنین در ضربات پنالتی فینال لیگ قهرمانان، پنالتی حساسی را به ثمر رساند که بعدا (با مهار فن در سار روی پنالتی آنلکا) حکم پنالتی قهرمانی یونایتد را امضا کرد.

 

دوران ورزشی گیگز در فصل 2008/09 نیز با پیشرفت همراه بود و در حالی که وی بیشتر به مرکز هافبک گرایش پیدا کرده بود و گاهی نیز پشت سر مهاجم اصلی به بازی گرفته می شد، سرخهای منچستر از عنوان قهرمانی لیگ خود دفاع کردند. و سرانجام در کمال شایستگی و 18 سال پس از کسب عنوان بهترین بازیکن جوان لیگ، در آوریل 2009 عنوان بهترین بازیکن بزرگسال لیگ PFA را نیز از آن خود کرد.

 

در فصل 2009/10 نیز رایان در پست اصلی خود در وینگ به بازی گرفته شد و یکی از با ثبات ترین بازیکنان تیم بود، تا اینکه در مصاف با استیو سیدول از استون ویلا، دست راستش دچار شکستگی شد و 5 هفته از بازیهای تیم را از دست داد. اگرچه آن فصل مدالی بر مدالهای او افزوده نشد، ولی از نظر شخصی دلیل کافی برای شادی داشت. او در 30 نوامبر، یعنی یک روز پس از تولد 36 سالگی خود به عنوان شخصیت برتر BBC ورزشی انتخاب شد. و چند هفتۀ بعد قراردادش با شیاطین را یک فصل دیگر تمدید کرد.

 

در ماه مارس 2011 با بازی در ششصد و هفتمین بازی خود در لیگ برابر لیورپول، از رکورد بازیهای چارلتون در لیگ برای یونایتد عبور کرد. او یک فصل دیگر با یونایتد تمدید کرده بود و این البته یک تمدید افتخاری از جانب سر الکس نبود: چرا که این مأمور کهنه کارش باز هم نقشهایی کلیدی را برای تیم هم در مرکز زمین و هم در جناح میدان به نمایش می گذاشت. قهرمانی فصل 2010/11 در لیگ دوازدهمین قهرمانی گیگز در مجموع بود. عددی بیشتر از تعداد قهرمانیهای کل خیلی از باشگاهها در قید حیاتشان!

 

رایان به شکستن رکوردها در فصل ناامید کنندۀ 2011/12 نیز ادامه داد. در فبریۀ 2012 او با به ثمر رساندن یک گل حساس در لحظات تلف شده برابر نورویچ سیتی با شکوه هرچه تمامتر نهصدمین بازیش برای باشگاه را جشن گرفت. حتی در آخرین بازی فصل نیز که نزدیک بود یونایتد یک جام قهرمانی را کسب کند، گیگز باز هم در نقش پست پشت مهاجم به بازی گرفته شد و تنها واکنش خارق العادۀ سیمون میگنوله بود که وی را از به ثمر رساندن گل باز نگه داشت.

 

گیگز فرصت زیادی برای پرداختن به نومیدی پس از سوت پایان آن بازی در ورزشگاه نور ساندرلند نداشت چرا که باید به عنوان کاپیتان تیم استوارت پیرس در ترکیب تیم المپیک بریتانیای کبیر در المپیک بازی می کرد. این امر بدین معنی بود که وی بازی نخست آماده سازی پیش فصل را از دست می داد اما در هر صورت این رقابت ادای دینی در خور برای استعدادهای وافر وی بود.

 

هر کسی که گمان می کرد آن رقابت آخرین نمایش گیگز خواهد بود، دچار گمراهی شد چرا که ماههای آتی، گیگز اگر چه فصل 2012/13 را خیلی خوب آغاز نکرد، ولی به نمایشهای تأثیر گذارش در اولدترافورد ادامه داد، به ویژه از ماه دسامبر به این سمت. به ویژه اینکه این مرد ولزی چندروز پس از تمدید یک ساله ش با باشگاه، 1000مین بازی خود را برای باشگاه و کشورش در یک بازی درخشان در خانۀ رئال مادرید انجام داد. البته که انتهای این فصل نیز یک جام قهرمانی دیگر در لیگ به دستاوردهای گیگز اضافه شد.

 

فصل 2013/14 به منزلۀ شروعی جدید برای رایان گیگز بود و وی پس از بازنشستگی سر الکس فرگوسن و انتصاب دیوید مویز، کار با دومین سرمربی باشگاهی خود را کلید زد. رایان به کادر مربیگری مربی جدید پیوست ولی به بازی خود نیز ادامه داد و 22 بازی نیز در یک فصل پرالتهاب و بی ثمر ب همیدان رفت. در اواخر فصل و با جدایی مویز، از گیگز خواسته شد که هدایت تیم را در چند بازی انتهایی به عنوان سرمربی موقت تیم بر عهده بگیرد.

 

همچنین از وی خواسته شد که در ضیافت شام انتهای فصل یونایتد در ماه می، یک جایزۀ بسیار منحصر به فرد را قبول کند - جایزۀ یک عمر دستاورد را. در حین این مراسم ویدئویی از اسطوره های سابق و فعلی فوتبال من جمله پله، کریستیانو رونالدو و الساندرو دلپیرو در تأیید شکوه و عظمت یکی از بزرگترین استعدادهای جهان فوتبال پخش شد که از قضا (بعد خداحافظی گیگز) تبدیل شد به پایانی شاعرانه بر دوران ورزشی حماسی وی.