مقاله: چرا پپ گواردیولا برای جانشینی فرگوسن مناسب نیست - Stuart Mathieson

بعد استقبال تقریبا خوبی که از مقالۀ ترجمه شدۀ قبلی استوارت متیسن توی نت دیدیم (دربارۀ ده موردی که یونایتد باید برای فصل بعد ارتقا دهد)، اکنون مقاله ای دیگر از این نویسندۀ سایت Menmedia، Manchester Evening News را برای شما ترجمه می کنیم که به بررسی گزینه های جانشینی احتمالی سرالکس فرگوسن در منچستریونایتد پرداخته است. شایعاتی که کم و بیش، از یک سال پیش و با قوت گرفتن احتمال بازنشستگی فرگوسن بر سر زبانها افتاده است. خود متیسن عنوان مقاله را "پپ مرد مناسب برای جانشینی فرگی نیست" انتخاب کرده است. ولی چون فقط در یک پاراگراف به پپ اشاره کرده است، فکر می کنم باید عنوان را کلی تر در نظر بگیریم:

شایسته ترین جانشین برای رئیس بزرگ

چرا پپ گواردیولا برای جانشینی فرگوسن مناسب نیست

Stuart Mathieson

سایت Menmedia

آیا کسی نام کلاز تاپ مولر Klaus Toppmoller را به یاد می آورد؟ خوب، او همان فردی است که اگر سرالکس فرگوسن مطابق برنامه در سال 2002 بازنشسته می شد، از او به عنوان بهترین جانشین فرگی در اولدترافورد یاد می کردند.
نمایش این مرد آلمانی در بایر لورکوزن، همه را تحت تأثیر قرار داده بود و بین جانشینان احتمالی فرگی که در شب عید سال 2001 اعلام کرده بود آخر فصل از فوتبال خداحافظی می کند، تاپمولر پیشگام بود و شانس اول محسوب می شد.

و در آن زمان، ناگهان فرگی صد و هشتاد درجه از موضع تصمیمش برای بازنشستگی بازگشت و منصرف شد. در حالی که بایرلورکوزن در بوندسلیگا، لیگ قهرمانان و جام حذفی آلمان در شرف خلق شگفتی بود.

در انتهای فصل، تاپمولر نتوانست بزرگترین جایزۀ اروپایی فوتبال را به دست بیاورد، چرا که فینال آن سال لیگ قهرمانان را با گل زیبای زین الدین زیدان، در ورزشگاه همپدون پارک در گلاسگو در اسکاتلند، به رئال مادرید واگذار کرد.

ولی با این حال تاپمولر به میمنت بردن جام حذفی آلمان، رتبۀ دوم در بوندسلیگا و نیز رتبۀ دوم در لیگ قهرمانان، به عنوان مربی برتر سال آلمان برگزیده شد. اگرچه تنها نه ماه بعد او از کار برکنار شد.

در واقع پیشبینی جانشین فرگی، مانند قدم گذاشتن در میدان مین است! درست مانند مورد تاپمولر که به ناگاه از چشم تشویق کننده گانش افتاد و محو شد.

او در لیست کاندیداهای این چنینی برای جانشینی فرگی تنها نیست.

برایان رابسون، استیو بروس و روی کین از میان آن شیاطین سرخ سابق بودند که به مربیگری روی آوردند و هر یک در زمانهایی شایعه پیوستنشان به اولدترافورد به گوش می رسید. ولی به تدریج همه از لیست حذف شدند.

و به وضوح هرچه سالها جلو تر می روند، این بازی حدس جانشین سختتر و دشوارتر می شود.

فرگوسن همواره تأکید کرده است که سلامتش، اولویت اول برای دلایل بازنشستگی محسوب می شود.

شرایط ترسناک اخیر او، زمانی که برای خونریزی بینی بی وقفه به بیمارستان گلاسگو انتقال یافت، این فرضیات را که او ممکن است به زودی بازنشسته شود دوباره بر سر زبانها انداخته است.

رئیس ویگان و یار گرمابۀ سرالکس، دیو ولان، اعلام کرده است که صندلی مربیگری یونایتد به دلیل بازنشستگی فرگی، تابستان آینده خالی خواهد بود.

اما یک دوست صمیمی دیگر او پس از آخر هفته از او نقل قول کرده است که او قصد بلند شدن از این صندلی داغ (مربیگری) را ندارد.

با این حال، تعدادی از کاندیداها که شایستگی تصدیگری بزرگترین شغل در دنیای فوتبال را پس از بازنشستگی فرگی دارند، باید از اکنون آمادگی خود برای قبول این پست را به نمایش عموم بگذارند تا وقتی چراغ سبز این سمت روشن شد، آنها در موقعیت برتر برای انتخاب شدن باشند.

در حال حاضر، پپ گواردیولا در بین پیشگامان این کاندیدا ها است. قطعا سرمربی بارسلونا، رزومه و پیشینۀ کافی را برای تحت تأثیر قرار دادن سران یونایتد در اختیار دارد. سرانی که در کنار کیفیتهای کاری دیگر، خواهان یک کارنامۀ موفق در لیگ قهرمانان نیز هستند.

این مرد 41 ساله، 14 جام و مدال مختلف را در چهار سال حضورش در بارسا برای این تیم کسب کرد.

او همچنین در دو فینال عذاب الهی نازل شده بر سر یونایتد بود - در روم و در ومبلی.

و البته بسیار بی ادبانه و به دور از منطق خواهد بود که اگر کسی بخواهد کار او را زیر سؤال ببرد و بگوید هر مربی دیگری هم لیونل مسی، ژاوی و اینیستا را در اختیار داشت، این تعداد مدال را جارو می کرد.

اگر چه آبراموویچ در فکر است که او را به چلسی ببرد، ولی این مرد اسپانیایی برنامه اش این است که پس از ترک بارسلونا، یک سال به نیویورک برود و استراحت کند و باتری انرژیش را شارژ کند.

منطقی هم که در پس این خروج گواردیولا از بارسا هست، فشار ناشی از این چهار سال مربیگری در سطح اول فوتبال عنوان می شود. اگر واقعا او اینگونه فکر می کند، پس چطور می تواند به جانشینی سرالکس در اولدترافورد فکر کند؟

آیا این تضمین می کند که این مرد توانایی به عهده گرفتن این سمت به مدتی طولانی را دارد؟

"من تمام تماسها و درخواستها را با خرسندی جواب می دهم. ولی در ماههای آینده، من باید که باتریها و مغز خودم را از نو شارژ کنم. اگر تیمی مرا بخواهد و بتواند که مرا اغوا کند، من آمادۀ بازگشت خواهم بود." این سخن گواردیولا است.

احتمالا کسی که تنها پس از چهار سال نیاز به شارژ کردن باتری پیدا می کند (!!) فرد مناسبی برای سرخهای منچستر نباشد.

اوله سولسکیائر اکنون در آن موقعیتی است که رابسون و کین در دوران خودشان آن را طی کرده اند.

مانند آنها، او نیز یکی از اسطوره های یونایتد است که در روزهای نخستین مربیگریش، جهان فوتبال را تحت تأثیر قرار داده است و این پتانسیل را نشان داده است که روزی روی نیمکت اولدترافورد بنشیند.

جام قهرمانی سولسکیائر در اولین سال حضورش در مولده نروژ، فعلا او را در زمرۀ نسل طلایی مربیهای جوان قرار داده است.

تلاش این مرد 39 ساله، استون ویلا را تحت تأثیر قرار داده است، اما پس از یک پرواز و ملاقات با رئیس باشگاه، رندی لرنر Randy Lerner، او از پذیرفتن این سمت به دلایل خانوادگی عذر خواست.

ولی شاید اولۀ زیرک، نگاهی به آینده دارد.

او همواره روی حساب و کتاب آیندۀ ورزشی خودش را رقم زده است.

حتی در جوانی نیز تا نرسیدن به آمادگی کامل از آمدن به انگلیس امتناع کرد و در 23 سالگی بود که پیوستن به سرخهای منچستر را پذیرفت.

او به درستی باور داشت که نقش کمکی و مکملش به عنوان سرمربی گری تیم ذخیره های یونایتد، اولین قدم در پلکان آیندۀ او در دنیای سرمربی گری پس از خروج از بازیگری محسوب می شود (و بلافاصله به سرمربی گری حرفه ای روی نیاورد و با تدبیر عمل کرد).

و پس از آن وقتی او به یک فرد درجۀ اول تبدیل شد، رفتن به مولده، بهترین حرکت بود.

و حتی سولسکیائر دچار این لغزش نیز نخواهد شد که گمان کند یک سال موفق در باشگاه نروژی به عنوان یک مرد تجملاتی (پرخرج)، بتواند پشتوانه ای قوی برای انتقال او به باشگاهی همچون استون ویلا باشد.

اگر او می آمد و در میدلندز (ناحیۀ استون ویلا-نواحی مرکزی انگلیس) شکست می خورد، آنگاه قطعا خودش را (مانند تاپمولر و...) از لیست کاندیداهای جانشینی در اولدترافورد نیز حذف می کرد. شغلی که اذعان می کند که علاقمند است در پیشینۀ کاری و رزومۀ او قرار بگیرد.

یکی دو سال دیگر در مولده سپری می شود و آنگاه شاید زمان برای او بهترین موقع باشد.

و آنگاه ما همیشه به خوزه مورینیو (به عنوان یک گزینه) بازمیگردیم.

قطعا این مرد 49 ساله به بهترین شکل آن شخصیت و رگ و خونی را دارد که بتواند فشار طاقت فرسای فردی را که جانشین فرگی می شود، تحمل کند.

عده ای این ایراد را می گیرند که شیوه ای که چلسی او بازی می کرد، به مذاق هواداران یونایتدی که 25 سال در شیوۀ هجومی فوتبال فرگی غرق شده اند، خوش نخواهد آمد.

با این حال این مربی که برندۀ دو جام قهرمانان اروپا است (با پورتو و اینتر)، در همین گذشتۀ نزدیک بارسا را شکست داد و با زدن 121 گل در 38 مسابقه، قهرمانی لالیگا را کسب کرد.

آمار نشان می دهد که او اگر ابزار لازم را برای فوتبال زیبا در اختیار داشته باشد، آتش فوتبال هجومی را خفه نخواهد کرد و فوتبالی زیبا ارائه خواهد داد.

او به تازگی قراردادی جدید در برنابئو تا سال 2016 تمدید کرده است، ولی کاغذ پاره های بی ارزش (قرارداد)، درگذشته نیز نتوانسته اند مانع از انتقالات مربی ها بین تیمها شوند.

به هر حال هنوز رقابت برای جانشینی سرالکس داغ است.