" به یاد دارم که وقتی برای انتقال او به توافق رسیدیم سرمربی آرسنال ، ارسن ونگر به من گفت که "او بهتر از آن چیزی است که فکرش را می کنی" و او راست می گفت ... تاثیر گذاری او از هر کس دیگری که من میتوانستم تصورش را بکنم بیشتر بود." - سر الکس فرگوسن
در حالی که فن پرسی به در های خروج الدترافورد نزدیک می شود انگار که این سخنان درخشان فرگوسن در مورد فصل اول حضور فن پرسی در الدترافورد مربوط به زمان های خیلی دور می باشد.
آوریل 2013 بود که فن پرسی با یک هتریک فوق العاده در برابر استون ویلا در الدترافورد قهرمانی بیستم شیاطین سرخ را حتمی کرد. دومین گل آن شب او که با یک ضربه ی والی از پاس 50 متری و فوق العاده ی وین رونی به ثمر رسید توسط فرگوسن خوشحال "بهترین گل قرن" لقب گرفت.
8 ماه قبل از آن سرمربی افسانه ای یونایتد نقش اساسی را در انتقال پر سر و صدای فن پرسی از آرسنال ایفا کرده بود.
مهاجم هلندی در فصل 2011/12 در 48 بازی 37 گل را برای توپچی ها به ثمر رسانده بود و فرگوسن متقاعد شده بود که او همان مردی است که برای پس گرفتن جام از منچسترسیتی لازم دارد.
فن پرسی به طور غیر قابل انکاری این اعتقاد فرگوسن را تایید کرد و با 26 گل آقای گل لیگ برتر شد ولی بعد از یک فصل خیره کننده بخت و اقبال او به طرز دراماتیک کاهش یافت. به نظر می رسید بازنشستگی ناگهانی فرگوسن روی او تاثیر عمیقی گذاشته است. چیزی که بعد ها هم تیمی سابقش یعنی ریو فردیناند در گفتگو با تلویزیون باشگاه آن را تایید کرد.
"کسی که بیشتر از بقیه از آن اتفاق ضربه خورد رابین بود. او سال قبلش آمده بود و مزه ی موفقیت را چشیده بود و خواهان موفقیت بیشتر بود. مشخصا شما میتونید ببینید که این اتفاق بیشتر از هر کس دیگری در آن زمان به او ضربه زد."
مصدومیت هایی که فن پرسی در سال های ابتدایی با آنها دسته و پنجه نرم می کرد برگشتند و عملکرد او زیر نظر دیوید مویس نیز ضعیف تر شد. او که در سال 2012/13 به نوعی جای وین رونی را به عنوان مرد اصلی یونایتد گرفته بود به تدریج تاثیر گذاری کمتری از خود نشون داد و آمار او از 30 گل در 48 بازی به 18 گل در 28 بازی در سال بعد رسید.
فن پرسی هر گز زیر نظر مویس احساس راحتی نکرد و درماندگی خودش را بعد از باخت تیم مقابل المپیاکوس اعلام کرد:
" هم تیمی های من گاهی اوقات مناطقی را که من میخواهم در آنها بازی کنم را اشغال کرده اند. این من را مجبور میکنه که حرکات خودم رو تنظیم کنم و به نظرم این مایه ی شرمندگی است."
پیش بینی می شد که آمدن سرمربی اش از تیم ملی هلند یعنی لوئیز فنخال نشانه ی خوبی برای او باشد مخصوصا بعد از چهار گلی که او برای تیم ملی هلند در جام جهانی به ثمر رساند. ولی افول فن پرسی نشانه ای از متوقف شدن نداشت و هیچ رفتار خاص و مخصوصی از طرف هم وطنش با او نشد و او خود را گرفتار در سلسله مرات جدید الدترافورد دید.
مچموع 10 گل در 29 بازی او بدترین رکورد او در 5 سال گذشته بود و با نگاهی به آمار بیشتر متوجه ادامه ی افول او می شویم. درست مثل کمتر شدن تعداد بازی ها ، گل ها و پاس گل هایش ، میانگین 3.7 شوت در هر بازی او در سال 2012/13 به 2.8 و میانگین 1.9 پاس کلیدی او در هر بازی او به 1 پاس کلیدی کاهش یافته است.
علی رغم سقوط دراماتیک او از اوج و سال های ابتدایی حضور او در لیگ برتر که با مشکلات مصدومیتی همراه بود ، فن پرسی شایسته ی این است که به عنوان یکی از بهترین مهاجمان لیگ برتر در یاد ها بماند ولو اینکه او یکی از پر افتخار ترین آنها نباشد.
در دوران اوجش او کاملا ویرانگر بود. ترکیبی از ظرافت ، وقار و کنترلی بی عیب و نقص به همراه حضوری مرگبار در محوطه ی جریمه و پای چپی نابود کننده.
و با وجود اینکه مصدومیت های متعدد تنها 2 فصل از 11 فصل حضورش در لیگ برتر به او اجازه داد تا بیش از 30 بار به میدان برود ، دوران حضور او در آرسنال و منچستریونایتد هنوز هم شامل 144 گل در 280 بازی می شود.از بین بازیکنانی که بیش از 100 گل در لیگ برتر به ثمر رسانده است فقط تیری آنری ، آلن شیرر و یان رایت می توانند میانگین 0.51 گل او در هر مسابقه را شکست دهند. در واقعه آمار گلزنی فن پرسی از برخی از بهترین های تاریخ لیگ برتر مثل مایکل اوون، رابی فاولر،اندی کول، و همینطور هم تیمی خودش یعنی وین رونی نیز بهتر است.
البته این 4 نفر می توانند به جام ها قهرمانی متعددی که برده اند اشاره کنند و فن پرسی علی رغم تمام استعداد هایش انگلیس را با یک جام لیگ برتر و یک قهرمانی اف ای کاپ که با آرسنال در سال 2005 آن را برد ترک می کند.
در واقع بیشتر از یک "چه می شد اگر..." در داستان فن پرسی وجود دارد ولی این اصلا اتفاقی نیست که دو فصل رویایی او با آرسنال و منچستریونایتد که 67 گل زده در 96 بازی را برای او به دنبال داشت ، تنها فصل هایی بودند که او گرفتار مصدومیت نشده بود و در کل او از سال 2004 یک سوم بازی های آرسنال و منچستریونایتد را به خاطر مصدومیت از دست داده است.
شیوه ی جدایی او از آرسنال و آمدن به الدترافورد به گونه ای بود که او برای همیشه در شمال لندن چهره ی منفوری باشد ولی جایگاه فن پرسی در تاریخ یونایتد تضمین شده است. علی رغم بد شانسی های مکرر او ، تیم سال 2012/13 یونایتد فاصله ی زیادی با تیم های خوب فرگوسن داشت ولی با داشتن فن پرسی آنها یک شخص الهام بخش در تیم داشتند که تفاوت ها را رقم می زد. نقش اساسی او در قهرمانی بیستم در لیگ با توجه به مشکلاتی که بعد از آن گریبان گیر باشگاه شدند، هرگز فراموش نخواهد شد.
پس در حالی که به نظر منصفانه می آید که بگوییم فن پرسی هرگز نتوانست تمام توانایی های خود را در لیگ برتر نشان دهد ، باز هم نام او به عنوان یکی از بهترین مهاجمان تاریخ لیگ برتر در تاریخ ثبت می شود.