یونایتد برای دیدار با چلسی چه تدبیری به کار میگیرد؟

.

یونایتد برای دیدار با چلسی چه تدبیری به کار می گیرد؟

منبع: سایت Thebusbybabe.com

به قلم: Shaun Botterill

.

تیم چلسی هم اکنون در حال گذار و تبدیل شدن به یک تیم تهاجمی است که فوتبالی عالی ارائه می دهد. ولی با این حال این مرحلۀ گذار، کاملا سالم و بدون عیب نیست و آبیهای لندن هنوز هم در این مرحله آسیب پذیریهای خاصی را دارند. بهترین شیوۀ بازی برای منچستریونایتد در بازی یکشنبۀ آینده برای مقابله با چلسی در استمفورد بریج چه خواهد بود؟

روز یکشنبه جدال دو تیم بالای جدول در استمفورد بریج است. این دو باشگاه در حدود یک دهه اخیر جدالهای حساس زیادی را با هم داشته اند که مهمترینش، جدا فینال لیگ قهرمان سال 2008 در خاک مسکو بود، و جدال این یکشنبه نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال تیم RDM (روبرتو دی متئو) در حال گذار از تیم فیزیکی و منسجم فصل قبلش که با زیرکی و البته گاهی با کمک چاشنی شانس قهرمان اروپا شد، به یک چلسی متفاوت و جدید است.
.
چلسی به تیمی هجومی تر و اکتیو تر تبدیل می شود و پایۀ این ترکیب و شیوۀ بازی جدید چلسی نیز بر پایۀ خریدهای تابستانی این تیم، یعنی ادن هازارد و اسکار و البته خرید فصل گذشتۀ چلسی یعنی خوان ماتا بنا شده است. این سه بازیساز در پست سه یار هافبک جلویی لشگر دی متئو که فرم کلی 4-2-3-1 داشته صف بسته اند. اسکار معمولا در مرکز این خط هافبک هجومی سه نفره بازی می کند و در بازیهای قبلی بسیار بابت بلوغ بازیش و تاکتیک پذیری بالایش و حتی اشتیاقش در دفاع به عنوان یک شماره ده ستوده شده است (به ویژه او در مصافهای تک به تک برابر آندرا پیرلو برابر یوونتوس و مایکل آرتتا در مصاف با آرسنال فوق العاده عمل کرد). هازارد نیز در حالیکه تنها 21 سال دارد، در دو فصل گذشته لیگ فرانسه بهترین بازیکن سال شده بود و با حرکتهای برشیش به سمت داخل از جناح چپ با کمک کیفیتهای دریبل زنی و پاسکاریش، بُرّندگی خاصی به حملۀ چلسی بخشیده است. ماتا نیز یک فصل دیگر با پاسهای عمقی دقیق و زهردارش و قدرت تمام کنندگی عالیش دارد کلاس کارش را به رخ می کشد. برای هواداران چلسی و افراد بی طرف، چلسی تا به حال فوتبالی نشاط بخش را ارائه داده است.
.
این سه هافبک هجومی توانایی تعویض پست را دارند و پیوسته در فضاهای خالی بین خطوط جلو و عقب جا عوض می کنند. ماتا معمولا در زمانهای حمله به داخل محوطه می زند در حالیکه هازارد بیشتر تمایل دارد تا پیش از یورشهایش به سمت محوطه در جناحین باقی بماند و در پاسکاریهای سریع در حمله مشارکت داشته باشد. وقتی این مأموریتها به خوبی انجام شد، آنگاه کار بعدی که معمولا جواب هم می دهد این است که برای یکی از این سه نفر یک پاس عمقی نفوذی ارسال می شود و به داخل محوطه می زند یا اینکه توپ را به فرناندو تورس می سپارند و او هم طبق شگرد همیشگیش به دنبال کانالهای برای نفوذ با توپ به دل مدافعان حریف میزند.
.
همین مسئله برای یونایتد پیش از دیدار یک شنبه در بریج نگران کننده خواهد بود. ولی با این حال همین حملات چلسی می تواند به فروپاشی آنها منجر شود. تمامی این حرکات روان و سیالگونه از جانب اسکار، هازارد و ماتا هنگامی که توپ را از دست می هند، به قیمت از هم پاشیدن شکل کلی ساختار تیمشان منجر می شود. چلسی معمولا عادت دارد که جناحین زمینش را آسیب پذیر رها میکند، به ویژه زمانهایی که ماتا و هازارد در خط حمله و در موقعیت مرکزی تری نسبت به جناحین هستند و توپ از دست می رود و به مدافعین کناری حریف می رسد، فشار بیشتری به مدافعین کناری چلسی و دو هافبک دفاعیشان وارد می شود.
.
با این حال دیمتئو ابزار لازم و کافی برای مقابله با این نگرانی را در اختیار دارد و می تواند از رامیرز و یا رایان برتراند به عنوان وینگرهای دفاعی استفاده کند که نقشی تقریبا شبیه پارک جی سونگ در یونایتد را خواهند داشت. در چهار دیدار بزرگ چلسی در این فصل -- در خانۀ تیمهای تاتنهام و آرسنال در لیگ و برابر یوونتوس و شاختار در اروپا -- دی متئو دو بار از رامیرز در جناحین زمین استفاده کرده است. با این حال این قضیه احتمالا شنبه تکرار نمی شود چرا که با مصدومیت فرانک لمپارد احتمال بالا رامیرز برزیلی زوج اوبی میکل در خط هافبک دفاعی خواهد بود. با این حال همچنان امکان این هست که برتراند به عنوان یار پشتیبان و محافظ اشلی کول در جناح چپ به کار گرفته شود که با توجه به عملکرد عالی آنتونیو والنسیا در دیدار اخیر دو تیم برابر اشلی کول، این ترکیب خیلی غیر محتمل نیست. میکل عقب زمین باقی میماند اسکلتبندی شکل چلسی را تشکیل می دهد، در حالیکه رامیرز ترجیح میدهد تا در حملات شرکت کند و با انرژی بالایش طول زمین را عقب و جلو بکند.
.

شکل 1: ترکیب اولیۀ محتمل چلسی برای بازی روز یکشنبه

.
بنابراین با این توضیح کلی در مورد سیستم بازی چلسی، چه سیستمی بهترین ترکیب رای سرالکس فرگوسن محسوب می شود؟ آیا رئیس با سیستم قدیمی خودش 4-4-1-1 یا 4-2-3-1 بازی می کند، یا یک سیستم 4-3-3 یا با سیستم لوزی شکلی که اخیرا چند بار به کار بسته بود بازی خواهد کرد؟ در زیر به بررسی این قضیه می پردازیم که هر یک از این سیستمها برابر تیم چلسی چگونه عمل خواهند کرد:

4-4-1-1/4-2-3-1

این همان سیستمی است که بازیکنان و هواداران یونایتد بیشترین آشنایی را با آن در تیمشان دارند -- این سیستم دو مدافع نسبتا تدافعی در مرکز دارد و دو بال کناری که در جناحین حرکت می کنند و از گوشه های زمین خلق موقعیت میکنند، و استفاده از یک مهاجم دوم یا یک بازیساز که نقشی مرکزی تر دارد و بین خطوط میانه و حمله قرار میگیرد. نقطه قوت واضح این سیستم همان است که ذکر شد: یونایتد از این طریق می تواند جناحین زمین را در اختیار بگیرد و به چلسی فشار بیاورد. همچنین این شیوه به یونایتد این امکان را میدهد که از دوئل والنسیا با اشلی کول به دلایل ذکر شده بیشترین بهره را ببرد. به ویژه این که وین رونی در بازیهای قبلی یونایتد با آبیهای لندن نیز در نقش مهاجم دوم بازی کرده و خوب هم عمل کرده و جان اوبی میکل در مهار او در فضای بین خطوط حمله و دفاع دچار مشکل شده است.
.
نقطۀ ضعف این سیستم نیز این است که یونایتد در دفاع در مرکز زمین دچار مشکل خواهد شد به ویژه در برابر سه هافبک هجومی چلسی که بین فضای هافبک و مدافعین یونایتد حرکت می کنند. زمانهایی که توپ دست حریف است، این ترکیب برای یونایتد به این صورت است که یونایتد دو خط چهار نفره در دفاع و هافبک دارد و گاهی رونی یا هر بازیکن دیگری که نقش مهاجم دوم را دارد، به عقب بر میگردد. حتی اگر این سیستم دفاعی کاملا بدون اشتباه پیاده شود، با یک پاس عمقی هوشمندانه به راحتی میتوان این دو خط چهار نفره را که در یک خط قرار دارند غافلگیر کرد. با توجه به توانایی بالای چلسی در ارسال این گونه پاسها، یونایتد با این سیستم در دفاع بسیار آسیب پذیر خواهد بود.

4-<1-2-1>-2 diamond

ساختار لوزی

این ساختار آزمایشی فرگوسن است که در این فصل چندبار امتحان کرده و نتایج مختلفی حاصل شده است. این سیستم در دیدار کپیتال وان کاپ برابر نیوکاسل به خوبی جواب داد، و دو باره در نیمۀ اول دیدار لیگ برتر برابر زاغهای نیوکاسل خوب کار کرد، و در برابر تیم کلوژ در لیگ قهرمانان هم رضایت بخش بود. با این حال این سیستم در نیمۀ دوم دیدار با نیوکاسل در لیگ برتر و در نیمۀ اول دیدار این هفتۀ یونایتد برابر براگا کمی به مشکل برخورد.

.

تراکم بازیکنان در مرکز زمین معمول کنترل جناحین را به حریف می دهد. هرچند در بازی بازیکنان جناحی ذاتی (در چلسی) وجود نخواهد داشت ولی اقلا مدافعین کناری حریف فرصت می کنند بیشتر جلو بیایند. اگر دو مهاجم و بازیکن پشت سر آنها در رأس لوزی به اندازه کافی فرار و روان باشند، می توانند حرکات ترکیبی زیادی را با جابجا شدنهایشان در خط حمله به نمایش بگذارند -- این مورد چیزی است که ون پرسی، رونی و ولبک به زیبایی به نمایش می گذارند. در برابر تیمهایی که با قراردادن کمتر از چهار بازیکن در یک خط استحکام کاملی به تیم خود نمی دهند، مانند سیستم 4-2-3-1 چلسی یا سیستم های 4-3-3 (4-1-2-3) در تیمهای دیگر، این سیستم لوی در جلوی زمین بهتر پاسخگو خواهد بود.
.
قطعا فرگوسن مایل است تا به نحوی والنسیا را در مسابقه به کار بگیرد. فرگی می تواند این مرد اکوادوری را در پست نامتناجس رأس لوزی در جناح راست (رأس سمت راست در ساختار لوزی) به کار بگیرد. هرچند والنسیا تا به حال در این پست قرار نگرفته است. این کار برابر چنین حریف چغر و خطرناکی کمی ریسک محسوب میشود. ساختار لوزی به مدافعین کناری حریف اجازه می دهد که بیشتر جلو بیایند چرا که مستقیما یاری را مقابل خود نمی بینند. کول نیز در جلو آمدن و شرکت در حمله استاد استو قطعا چنین موقعیتی را از دست نخواهد داد و سمت چپ چلسی را در حمله خطرناکتر خواهد کرد و این قضیه برای یونایتد دردسرساز خواهد شد.

4-3-3

این سیستم سیستمی نیست که فرگوسن خیلی از آن استفاده کرده باشد و تنها در نیمۀ دوم دیدار لیگ برتر برابر نیوکاسل به کار بسته است. او در آن بازی زمانی که دید مدافع چپ حریف، شین فرگوسن Shane Ferguson با حملاتش از جناح چپ دارد مشکل ایجاد میکند، از ساختار لوزی به ساختار 4-3-3 تغییر شکل داد. شاید سرمربی یونایتد این سیستم را مد نظر داشته باشد چرا که از نظر تئوری، سه هافبک مرکزی این ترکیب به خوبی می توانند خط هافبک را ببندند و دو مهاجم گوش نیز از جلو آمدن مدافعین کناری حریف جلو گیری کنند.
.
ولی یونایتد اخیرا از این سیستم پرهیز کرده است چرا که در این سیستم خط حملۀ آنها قابل پیش بینی خنثی خواهد بود. والنسیا بازیکنی عالی است ولی حرکاتش در عبور از جناح راست تکراری و قابل پیش بینی است. پس این سیستم هرچند حملۀ حریف را می بندد، ولی احتمالا حملۀ خود تیم را هم خنثی می کند.

4-3-3/diamond hybrid?

ترکیبی از ساختار لوزی و 4-3-3؟

ساختار ترکیبی؟؟ خوب این یک تفکر و پیشنهاد ذهنی است. و خیلی چیز عجیبی نیست. من فکر می کنم که همۀ ما ترجیح میدهیم که والنسیا را در این بازی در زمین ببینیم پس او می تواند کول را عقب زمین نگاه دارد و به او اجازه جلو آمدن ندهد. به علاوه، اگر برتراند به عنوان بال چپ به بازی گرفته نشود و مطابق انتظار هازارد در این پست بازی کند، آنگاه اشلی کول مجبور خواهد بود که تن به تن و یک به یک با والنسیا مقابله کند یا حتی زمانی که رافائل جلو می آید، او مجبور به تقابل 2-1 شود و این همان چیزی است که ما می خواهیم.
.
خطر حملۀ سه هافبک چلسی هم باید مد نظر قرار بگیرد. یونایتد می تواند از یک هافبک دفاعی جلوی چهار مدافع استفاده کند -- مانند کریک یا فلچر -- در صورتیکه هافبکهای مرکزی پویای ما مانند تام کلورلی و اندرسون می توانند جلوی او قرار بگیرند. RVP نوک پیکان خط حمله قرار می گیرد و والنسیا می تواند در جناح راست در حمله مشارکت کند و به عنوان یک بال راست به تقابل مستقیم با کول بپردازد. رونی نیز می تواند نقشی آزاد در پشت سر RVP داشته باشد، نقشی مشابه نقش بازیساز که در ساختار لوزی ارائه می کرد. واضح است که یونایتد بدون بازیکنی در جناح چپ بازی خواهد کرد و برانیسلاو ایوانوویچ جرأت جلو آمدن خواهد داشت.

شکل 2: یک ترکیب فرضی از ساختار لوزی و 4-3-3 پیشنهادی برای یونایتد برای شروع بازی

که البته اجازه دادن به ایوانوویچ برای جلو آمدن و سانتر کردن تاکتیکی بوده که در سالهای اخیر بارها توسط فرگوسن به کار گرفته شده -- و موفقیت آمیز هم بوده است. اگرچه این یار صربستانی سانترهایش را بهبود بخشیده است، ولی همچنان این ریسک معقول به نظر می رسد چرا که نه تورس و نه هیچ یک از سه هافبک هجومی چلسی از نظر بازی روی هوا چندان خطرناک نیستند.